Ο αέρας σκορπίζει την άμμο....

Τελευταία μέρα Εράσμους σήμερα. Τελευταία μέρα δουλειάς σήμερα.

8:00πμ:

Βαρύ το κρεβάτι αλλά με δυσκολία καταφέρνω τελικά να σηκωθώ. Από τις λίγες φορές που σηκώνομαι τόσο νωρίς και προλαβαίνω να ετοιμάσω πρωινό. Αλλά σήμερα δεν είναι μία οποιαδήποτε μέρα. Ξυπνάει και ο Γερμανός συγκάτοικός μου, ο Malte. Τρώμε μαζί πρωινό. Το τελευταίο μας πρωινό μαζί ως συγκάτοικοι. Το Εράσμους τελείωσε και πρέπει να επιστρέψει στο Βερολίνο. Κανονίσαμε το επόμενο ραντεβού μας εκεί.

1:00μμ:

Συνήθως κάθε Παρασκευή μεσημέρι κλείνουμε ένα τραπέζι σε ρεστοράν και τρώμε έξω. Σήμερα παρόλο που δεν είναι η τελευταία μέρα της βδομάδας λόγο ιδιαίτερης ημέρας επαναλάβαμε το έθιμο. Όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία και πολύ "όρεξη", τη στιγμή της εξόδου. Επαναλάβαμε για μία ακόμα φορά την γνωστή πλέον διαδικασία αποχαιρετισμού συναδέλφου. Από τότε που μπήκα στην εταιρία μέχρι σήμερα έχουν έρθει και έχουν φύγει περισσότερα άτομα απ όσα έχουν μείνει σταθερά. Ο αποχωρισμός έχει πλέον γίνει και αυτός μέρος της δουλειάς. Ο Edu μας αποχαιρετά όλους και φεύγει.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους δε θα μπορούσα να μείνω μόνιμα στη Βαρκελώνη. Το πιο δυνατό χαρτί της πόλης γίνεται ταυτόχρονα η μεγαλύτερη αδυναμία της. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της επιδεικνύει ότι δεν είναι απλά μία ακόμα πόλη. Γεμάτη φοιτητές και ερασμίτες, Ευρωπαίους αλλά και Νότιο-Αμερικάνους με τουρισμό All-Season.

Όμως, ο κόσμος φαίνεται να μη σταματάει ποτέ. Μέσα στο πλήθος φαίνεται να χάνεται η ατομικότητα του καθενός, σαν κόκκος στην άμμο. Όλοι άγνωστοι και αν κάποια στιγμή σταθεί κάποιος δίπλα σου, το ρεύμα θα τον παρασύρει σύντομα ξανά μακριά και θα χαθεί στην απεραντοσύνη.

Κι όμως δεν είναι όλα χαμένα...

1:30μμ:

Το φαγητό τελείωσε και ήμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε το postre. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και μία γνωστή φωνή να με χαιρετάει. Ο άνεμος στροβιλίζει και φέρνει πίσω έναν γνωστό κόκκο άμμου. Ανταποδίδω τον χαιρετισμό στον συμφοιτητή μου από το Μάστερ.

9:00μμ:

Χτυπάει το τηλέφωνο. Ακούω μία φωνή που δε θα πρεπε να μπορεί να με πάρει τηλέφωνο αυτήν την ώρα αν όλα πήγαιναν όπως ήταν σχεδιασμένο. Ο Malte με ρωτάει αν μπορεί να μείνει άλλο ένα βράδυ στο σπίτι. Όπως φαίνεται, έχασε την πτήση του.

Το βράδυ τελείωσε με μία παρτίδα τάβλι...