Θεωρία Γεωκεντρισμού

Όλοι γνωρίζουμε ότι κάποτε ο κόσμος πίστευε ότι η Γη ήταν επίπεδη, πιθανότατα επειδή φαινόταν η πιο απλή λογική, η απλά επειδή δεν έθεσε ποτέ κανείς το θέμα στο τραπέζι. Έπειτα εμφανίστηκε ο Πυθαγόρας αναφέροντας ότι η Γη είναι πιθανότατα σφαιρική λόγο της σφαιρικής μορφής της έκλειψης της σελήνης (από την σκιά της Γης). Επίσης άλλα στοιχεία τα οποία οδήγησαν στην παραπάνω διαπίστωση είναι η παρατήρηση διαφορετικών άστρων στον ουρανό σε μακρινές αποστάσεις, το οποίο θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν υπάρχει καμπυλότητα στην επιφάνεια της Γης. Σύντομα ανακάλυψαν διάφορες μεθόδους μέτρησης του μεγέθους της Γης και τελικά κατάφεραν να ξεφύγουν από τον Γεωκεντρισμό και να μεταπηδήσουν στον Ηλιοκεντρισμό μόνο για λίγο μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το κέντρο του κόσμου δεν περιστρέφεται γύρω τους, αλλά το αντίθετο.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο κόσμος πλέον έχει βαρεθεί τα δεδομένα, οπότε αποφάσισε να κάνει για μία ακόμα φορά το ανατρεπτικό βήμα. Απλά αυτή τη φορά ξέμεινε από ιδέες οπότε αποφάσισε να γυρίσει στα παλιά. Η Γη λοιπόν δεν είναι σφαιρική, αλλά επίπεδη. Και για ακρίβεια περιφέρεται από ένα κομμάτι πάγου ώστε να μην πέφτει το νερό. Η βαρύτητα δεν είναι τίποτα άλλο από μία ωστική δύναμη από την Γη προς τα πάνω, γιατί απλά η Γη ανεβαίνει προς τα πάνω με επιτάχυνση 1g. Άλλοι βέβαια λένε ότι η Γη στηρίζεται πάνω σε μία γιγάντια χελώνα. Και για όσους δεν με πιστεύουν: http://www.theflatearthsociety.org/

Λοιπόν, εγώ λέω να κάνω ένα ακόμα ανατρεπτικό βήμα, αλλά θα το κάνω προς τα μπροστά. Η Γη λοιπόν είναι σφαιρική. Αλλά εμείς είμαστε στο εσωτερικό της μέρος. Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, και αυτό είναι που δημιουργεί την βαρυτική έλξη. Η φυγόκεντρος δύναμη μας ωθεί προς την επιφάνεια της Γης. Μάλιστα, αυτή η θεωρία εξηγεί πολύ φυσικά και τον λόγω για τον οποίο στα υψηλότερα σημεία της Γης η βαρυτική έλξη είναι μικρότερη, αφού η φυγόκεντρος δύναμη είναι ανάλογη με την απόσταση από το κεντρικό σημείο.

Και έρχεται η αναπόφευκτη φυσικά ερώτηση των αστεριών και του ουρανού. Όλα τα ερωτήματα λύνονται αν στο κέντρο της Γης τοποθετήσεις μία μαύρη τρύπα (ή μάλλον καλύτερα να την ονομάσω υπερ-μαύρη τρύπα). Λοιπόν το διάστημα φαίνεται μαύρο γιατί η μαύρη τρύπα απορροφάει το φως. Επίσης το διάστημα φαίνεται τόσο μεγάλο (άπειρο), γιατί όσο πλησιέστερα βρίσκεσαι στο κέντρο της υπερ-μαύρης τρύπας τόσο λιγότερο χώρο καταλαμβάνει η ύλη, μέχρι που στο κέντρο καταλαμβάνει μηδέν. Η ακτίνες του Ηλίου σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας διαγράφουν καμπυλωτή πορεία λόγω της υπερ-μαύρης τρύπας οπότε φωτίζουν ένα μέρος της εσωτερικής επιφάνειας της Γης μόνο. Ο ήλιος προφανώς διαγράφει ελλειπτική πορεία γύρω από την υπερ-μαύρη τρύπα.

Η υπερ-μαύρη τρύπα ακούει πρακτικά στους ίδιους κανόνες με την μαύρη τρύπα με την μόνη διαφορά ότι μπορεί να περιέχει μαύρες τρύπες.

Τέλος, λέγεται ότι η Γη έχει διάμετρο δύο εκατοστά.

Ο αέρας σκορπίζει την άμμο....

Τελευταία μέρα Εράσμους σήμερα. Τελευταία μέρα δουλειάς σήμερα.

8:00πμ:

Βαρύ το κρεβάτι αλλά με δυσκολία καταφέρνω τελικά να σηκωθώ. Από τις λίγες φορές που σηκώνομαι τόσο νωρίς και προλαβαίνω να ετοιμάσω πρωινό. Αλλά σήμερα δεν είναι μία οποιαδήποτε μέρα. Ξυπνάει και ο Γερμανός συγκάτοικός μου, ο Malte. Τρώμε μαζί πρωινό. Το τελευταίο μας πρωινό μαζί ως συγκάτοικοι. Το Εράσμους τελείωσε και πρέπει να επιστρέψει στο Βερολίνο. Κανονίσαμε το επόμενο ραντεβού μας εκεί.

1:00μμ:

Συνήθως κάθε Παρασκευή μεσημέρι κλείνουμε ένα τραπέζι σε ρεστοράν και τρώμε έξω. Σήμερα παρόλο που δεν είναι η τελευταία μέρα της βδομάδας λόγο ιδιαίτερης ημέρας επαναλάβαμε το έθιμο. Όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία και πολύ "όρεξη", τη στιγμή της εξόδου. Επαναλάβαμε για μία ακόμα φορά την γνωστή πλέον διαδικασία αποχαιρετισμού συναδέλφου. Από τότε που μπήκα στην εταιρία μέχρι σήμερα έχουν έρθει και έχουν φύγει περισσότερα άτομα απ όσα έχουν μείνει σταθερά. Ο αποχωρισμός έχει πλέον γίνει και αυτός μέρος της δουλειάς. Ο Edu μας αποχαιρετά όλους και φεύγει.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους δε θα μπορούσα να μείνω μόνιμα στη Βαρκελώνη. Το πιο δυνατό χαρτί της πόλης γίνεται ταυτόχρονα η μεγαλύτερη αδυναμία της. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της επιδεικνύει ότι δεν είναι απλά μία ακόμα πόλη. Γεμάτη φοιτητές και ερασμίτες, Ευρωπαίους αλλά και Νότιο-Αμερικάνους με τουρισμό All-Season.

Όμως, ο κόσμος φαίνεται να μη σταματάει ποτέ. Μέσα στο πλήθος φαίνεται να χάνεται η ατομικότητα του καθενός, σαν κόκκος στην άμμο. Όλοι άγνωστοι και αν κάποια στιγμή σταθεί κάποιος δίπλα σου, το ρεύμα θα τον παρασύρει σύντομα ξανά μακριά και θα χαθεί στην απεραντοσύνη.

Κι όμως δεν είναι όλα χαμένα...

1:30μμ:

Το φαγητό τελείωσε και ήμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε το postre. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και μία γνωστή φωνή να με χαιρετάει. Ο άνεμος στροβιλίζει και φέρνει πίσω έναν γνωστό κόκκο άμμου. Ανταποδίδω τον χαιρετισμό στον συμφοιτητή μου από το Μάστερ.

9:00μμ:

Χτυπάει το τηλέφωνο. Ακούω μία φωνή που δε θα πρεπε να μπορεί να με πάρει τηλέφωνο αυτήν την ώρα αν όλα πήγαιναν όπως ήταν σχεδιασμένο. Ο Malte με ρωτάει αν μπορεί να μείνει άλλο ένα βράδυ στο σπίτι. Όπως φαίνεται, έχασε την πτήση του.

Το βράδυ τελείωσε με μία παρτίδα τάβλι...