Φονικό Ελατήριο

Του ίδιου έτους έχουμε και το φονικό ελατήριο, παραγωγή του Πανεπιστημίου Κρήτης επίσης:

Εσύ πόσους σκότωσες σήμερα;

Βρήκα στο δίκτυο σήμερα μία ταινία μικρού μήκους που είχαμε γυρίσει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης πριν πολλά πολλά χρόνια...

Μία τηλεφωνική φάρσα ξεκινάει μία σειρά τραγικών γεγονότων.

Χωρισμός, How to

Χωρισμός,

ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι για ένα χωρισμό; Ας καταμετρήσουμε λοιπόν:

α) Γνωρίζεις κάποιον/α άλλον/η στη ζωή σου.
β) Ο έρωτας/αγάπη/συμπάθεια σου απέναντι στο άλλο μισό έχει ξεφτίσει και δεν νιώθεις το ίδιο πλέον.
γ) Το άλλο σου μισό έκανε μία μεγάλη πατάτα και δεν μπορείς να τον συγχωρέσεις.
δ) Τον/η έπιασες στα πράσα.
ε) Έφυγες σε άλλη πόλη/χώρα και δεν μπορείς σχέση από απόσταση.

ζ) Έφυγες για τον μοναστήρι.
η) Έκανες αλλαγή φύλου.
θ) Άλλαξες γούστα.

Ωραία λοιπόν, ας θεωρήσουμε τώρα ότι έχουμε μία ελεύθερη σχέση. Ποιοι είναι η βασικοί λόγοι για ένα χωρισμό ελεύθερης σχέσης;

Αν εξαιρέσουμε τα ζ,η,θ όλοι οι υπόλοιποι λόγοι απορρίπτονται εξ' ορισμού. Οπότε ερωτώ: για ποιο λόγο κάποιος χωρίζει μία ελεύθερη σχέση;

Η ελεύθερη σχέση μου με την Angel συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα (μέχρι πριν δύο ώρες) όπου έφτασε και στο τέλος του. Τα πράγματα πήρανε περίεργη τροπή οπότε θεώρησα πως είναι στιγμή να δώσω τέλος σε αυτό το κεφάλαιο. Το περίεργο είναι ότι δεν είμαι καλός σε αυτά τα πράγματα, στους χωρισμούς εννοώ. Μέχρι τώρα δεν είχα ξαναπάρει την απόφαση χωρισμού. Ακόμα και με το Γατάκι δεν κατάφερα να πω εγώ το τέλος και αναγκάστηκε να το πει η ίδια για μένα.

Της είπα να διακόψουμε αλλά κατάφερε και με τούμπαρε ήδη δύο φορές, σήμερα όμως ήταν καθοριστική.

Θεωρία Γεωκεντρισμού

Όλοι γνωρίζουμε ότι κάποτε ο κόσμος πίστευε ότι η Γη ήταν επίπεδη, πιθανότατα επειδή φαινόταν η πιο απλή λογική, η απλά επειδή δεν έθεσε ποτέ κανείς το θέμα στο τραπέζι. Έπειτα εμφανίστηκε ο Πυθαγόρας αναφέροντας ότι η Γη είναι πιθανότατα σφαιρική λόγο της σφαιρικής μορφής της έκλειψης της σελήνης (από την σκιά της Γης). Επίσης άλλα στοιχεία τα οποία οδήγησαν στην παραπάνω διαπίστωση είναι η παρατήρηση διαφορετικών άστρων στον ουρανό σε μακρινές αποστάσεις, το οποίο θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν υπάρχει καμπυλότητα στην επιφάνεια της Γης. Σύντομα ανακάλυψαν διάφορες μεθόδους μέτρησης του μεγέθους της Γης και τελικά κατάφεραν να ξεφύγουν από τον Γεωκεντρισμό και να μεταπηδήσουν στον Ηλιοκεντρισμό μόνο για λίγο μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το κέντρο του κόσμου δεν περιστρέφεται γύρω τους, αλλά το αντίθετο.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο κόσμος πλέον έχει βαρεθεί τα δεδομένα, οπότε αποφάσισε να κάνει για μία ακόμα φορά το ανατρεπτικό βήμα. Απλά αυτή τη φορά ξέμεινε από ιδέες οπότε αποφάσισε να γυρίσει στα παλιά. Η Γη λοιπόν δεν είναι σφαιρική, αλλά επίπεδη. Και για ακρίβεια περιφέρεται από ένα κομμάτι πάγου ώστε να μην πέφτει το νερό. Η βαρύτητα δεν είναι τίποτα άλλο από μία ωστική δύναμη από την Γη προς τα πάνω, γιατί απλά η Γη ανεβαίνει προς τα πάνω με επιτάχυνση 1g. Άλλοι βέβαια λένε ότι η Γη στηρίζεται πάνω σε μία γιγάντια χελώνα. Και για όσους δεν με πιστεύουν: http://www.theflatearthsociety.org/

Λοιπόν, εγώ λέω να κάνω ένα ακόμα ανατρεπτικό βήμα, αλλά θα το κάνω προς τα μπροστά. Η Γη λοιπόν είναι σφαιρική. Αλλά εμείς είμαστε στο εσωτερικό της μέρος. Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, και αυτό είναι που δημιουργεί την βαρυτική έλξη. Η φυγόκεντρος δύναμη μας ωθεί προς την επιφάνεια της Γης. Μάλιστα, αυτή η θεωρία εξηγεί πολύ φυσικά και τον λόγω για τον οποίο στα υψηλότερα σημεία της Γης η βαρυτική έλξη είναι μικρότερη, αφού η φυγόκεντρος δύναμη είναι ανάλογη με την απόσταση από το κεντρικό σημείο.

Και έρχεται η αναπόφευκτη φυσικά ερώτηση των αστεριών και του ουρανού. Όλα τα ερωτήματα λύνονται αν στο κέντρο της Γης τοποθετήσεις μία μαύρη τρύπα (ή μάλλον καλύτερα να την ονομάσω υπερ-μαύρη τρύπα). Λοιπόν το διάστημα φαίνεται μαύρο γιατί η μαύρη τρύπα απορροφάει το φως. Επίσης το διάστημα φαίνεται τόσο μεγάλο (άπειρο), γιατί όσο πλησιέστερα βρίσκεσαι στο κέντρο της υπερ-μαύρης τρύπας τόσο λιγότερο χώρο καταλαμβάνει η ύλη, μέχρι που στο κέντρο καταλαμβάνει μηδέν. Η ακτίνες του Ηλίου σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας διαγράφουν καμπυλωτή πορεία λόγω της υπερ-μαύρης τρύπας οπότε φωτίζουν ένα μέρος της εσωτερικής επιφάνειας της Γης μόνο. Ο ήλιος προφανώς διαγράφει ελλειπτική πορεία γύρω από την υπερ-μαύρη τρύπα.

Η υπερ-μαύρη τρύπα ακούει πρακτικά στους ίδιους κανόνες με την μαύρη τρύπα με την μόνη διαφορά ότι μπορεί να περιέχει μαύρες τρύπες.

Τέλος, λέγεται ότι η Γη έχει διάμετρο δύο εκατοστά.

Ο αέρας σκορπίζει την άμμο....

Τελευταία μέρα Εράσμους σήμερα. Τελευταία μέρα δουλειάς σήμερα.

8:00πμ:

Βαρύ το κρεβάτι αλλά με δυσκολία καταφέρνω τελικά να σηκωθώ. Από τις λίγες φορές που σηκώνομαι τόσο νωρίς και προλαβαίνω να ετοιμάσω πρωινό. Αλλά σήμερα δεν είναι μία οποιαδήποτε μέρα. Ξυπνάει και ο Γερμανός συγκάτοικός μου, ο Malte. Τρώμε μαζί πρωινό. Το τελευταίο μας πρωινό μαζί ως συγκάτοικοι. Το Εράσμους τελείωσε και πρέπει να επιστρέψει στο Βερολίνο. Κανονίσαμε το επόμενο ραντεβού μας εκεί.

1:00μμ:

Συνήθως κάθε Παρασκευή μεσημέρι κλείνουμε ένα τραπέζι σε ρεστοράν και τρώμε έξω. Σήμερα παρόλο που δεν είναι η τελευταία μέρα της βδομάδας λόγο ιδιαίτερης ημέρας επαναλάβαμε το έθιμο. Όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία και πολύ "όρεξη", τη στιγμή της εξόδου. Επαναλάβαμε για μία ακόμα φορά την γνωστή πλέον διαδικασία αποχαιρετισμού συναδέλφου. Από τότε που μπήκα στην εταιρία μέχρι σήμερα έχουν έρθει και έχουν φύγει περισσότερα άτομα απ όσα έχουν μείνει σταθερά. Ο αποχωρισμός έχει πλέον γίνει και αυτός μέρος της δουλειάς. Ο Edu μας αποχαιρετά όλους και φεύγει.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους δε θα μπορούσα να μείνω μόνιμα στη Βαρκελώνη. Το πιο δυνατό χαρτί της πόλης γίνεται ταυτόχρονα η μεγαλύτερη αδυναμία της. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της επιδεικνύει ότι δεν είναι απλά μία ακόμα πόλη. Γεμάτη φοιτητές και ερασμίτες, Ευρωπαίους αλλά και Νότιο-Αμερικάνους με τουρισμό All-Season.

Όμως, ο κόσμος φαίνεται να μη σταματάει ποτέ. Μέσα στο πλήθος φαίνεται να χάνεται η ατομικότητα του καθενός, σαν κόκκος στην άμμο. Όλοι άγνωστοι και αν κάποια στιγμή σταθεί κάποιος δίπλα σου, το ρεύμα θα τον παρασύρει σύντομα ξανά μακριά και θα χαθεί στην απεραντοσύνη.

Κι όμως δεν είναι όλα χαμένα...

1:30μμ:

Το φαγητό τελείωσε και ήμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε το postre. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και μία γνωστή φωνή να με χαιρετάει. Ο άνεμος στροβιλίζει και φέρνει πίσω έναν γνωστό κόκκο άμμου. Ανταποδίδω τον χαιρετισμό στον συμφοιτητή μου από το Μάστερ.

9:00μμ:

Χτυπάει το τηλέφωνο. Ακούω μία φωνή που δε θα πρεπε να μπορεί να με πάρει τηλέφωνο αυτήν την ώρα αν όλα πήγαιναν όπως ήταν σχεδιασμένο. Ο Malte με ρωτάει αν μπορεί να μείνει άλλο ένα βράδυ στο σπίτι. Όπως φαίνεται, έχασε την πτήση του.

Το βράδυ τελείωσε με μία παρτίδα τάβλι...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται (?)

Γεια σας και πάλι,

Για αρκετό διάστημα δεν έγραψα τίποτα στο blog, αλλά τώρα επέστρεψα δριμύτερος και ανανεωμένος. Ίσως αυτό έγινε γιατί δεν είχα τίποτα να περιγράψω τον τελευταίο καιρό. Άλλωστε ο Ιανουάριος πέρασε και έφυγε χωρίς τίποτα αξιόλογο, εκτός από το γεγονός ότι πήρα προαγωγή βέβαια στη δουλειά, μαζί με την οποία ήρθε και αύξηση, γράφτηκα σε μαθήματα τοξοβολίας και σε μαθήματα σάλσα (μέχρι και το λεξικό μπερδεύτηκε και μου βγάζει διόρθωση για σάλτσα - αμάν πια με αυτό το αστείο).

Ο Φεβρουάριος από την άλλη μπήκε πολλά υποσχόμενος, αλλά μέχρι τώρα αναρωτιόμουν τι από όλα μπορεί να μπει στο blog. Ε, λοιπόν είχα πάρει μία απόφαση στην αρχή και θα την κρατήσω, δεν έχω να κρύψω κάτι (κάποια μέρα αυτό θα μου έρθει μπούμερανγκ το ξέρω, γιατί απλά στην καθημερινότητα κάποια πράγματα δεν τα διηγείσαι, αλλά εκείνη την ημέρα θα την αντιμετωπίσω τότε.)

Λοιπόν αρχίζουμε όπως και στο μεμέντο από το τέλος στην αρχή: Σήμερα το απόγευμα έφυγε η Angel από το σπίτι μου λέγοντας μου "hasta luego mi amante" (τα λέμε εραστή μου).

Fade out - Υπότιτλος : Δύο βδομάδες νωρίτερα, Κυριακή 04/02

Μήνυμα στο κινητό. Ποιος να είναι τώρα πάλι; Η Angel μου στέλνει μήνυμα ότι λυπάται που δεν επικοινώνησε τόσο διάστημα. Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την τελευταία φορά που την είχα δει, την πρώτη μετά από τον χωρισμό μας. Εκείνο το βράδυ ήμουν λίγο κρύος μαζί της ίσως γιατί δεν περίμενα να με κουβαλήσει σε μία παρέα Γερμανών/ίδων όπου ήμουν ο μόνος που δεν καταλάβαινα γρι. Και σαν να μην έφτανε αυτό μου λέει κατάμουτρα ότι το έκανε για να αισθανθώ όπως αισθάνθηκε αυτή όταν είχαμε πάει σε ένα πάρτι ενός φίλου μου μία φορά. Μου λέει στο μήνυμα ότι μετακόμισε στο κέντρο τώρα και ότι ήταν πολύ απασχολημένη μέχρι τώρα με την δουλειά και το ψάξιμο του σπιτιού. Την πήρα τηλέφωνο τρεις ώρες αργότερα. Της είπα ότι θα ήθελα να τη δω και ότι μπορούμε να το κανονίσουμε μέσα στη βδομάδα.

Fade out - Υπότιτλος : Δέκα μέρες πριν Πέμπτη 08/02

6 η ώρα το απόγευμα, φεύγω από την δουλειά. Θυμήθηκα την Angel και την πήρα τηλέφωνο για να κανονίσουμε. Με ρωτάει αν διάβασα το email της. Ακόμα και αν το είχα διαβάσει θα έλεγα πως όχι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν τυχαίως αλήθεια . Ακούω ήδη τις κραυγές των αναγνωστών μου "φτου σου ρε αλήτη ψέματα θα έλεγες στο κορίτσι;" και απαντώ: Ποιο το κακό στο να πεις ότι δεν έχεις μία πληροφορία η οποία δεν θα άλλαζε την πορεία των γεγονότων; Δεν είναι χειρότερο να πεις ότι έχεις την πληροφορία παραπλανώντας έτσι ότι η πληροφορία αυτή σε οδήγησε στις επερχόμενες πράξεις; Τι είναι πιο εύκολο άλλωστε; Να πείσεις ότι λες αλήθεια, ή να πείσεις για τα κίνητρά σου; Αυτό ήταν τουλάχιστον η άποψη μίας πρώην μου. Εγώ από την άλλη νομίζω ότι και τα δύο είναι πιο εύκολα από το να εξηγήσεις σε αυτόν που άκουσε την θεωρία σου ότι δεν την εφαρμόζεις και σε αυτόν*. Το ραντεβού μας έκλεισε για την Κυριακή.


Fade out - Υπότιτλος : Μία βδομάδα νωρίτερα, Κυριακή 11/02

Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο...



* Υποσημείωση: Για την πιθανή/απίθανη περίπτωση που το διαβάσει η λεγάμενη ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο για την ίδια. Είναι η μοναδική κοπέλα που μου έδωσε σιγουριά για τα λεγόμενά της και όταν διαβάσετε την ιστορία θα δείτε ότι ξέρω να καταλαβαίνω τα ψέματα.

Μια ιστορία πάθους

Το παρακάτω το είχα γράψει τα Χριστούγεννα που ήμουν Ελλάδα αλλά δεν το είχα δημοσιεύσει μέχρι τώρα. Ήρθε η στιγμή λοιπόν να το δημοσιεύσω. Ορίστε:

Όλα ξεκίνησαν σε ένα πάρτυ εράσμους κάπου στη Βαρκελώνη μέσα Οκτωβρίου. Ο γερμανός συγκάτοικός μου ως καλός ερασμίτης (όχι σαμαρίτης, άλλο αυτό) γνωρίζει που γίνονται τα καλύτερα πάρτυ εράσμους. Το συγκεκριμένο έτυχε μάλιστα να βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μας (μήπως το επόμενο να γίνει στο δικό μας σπίτι; ). Ενημερώθηκε λοιπόν όλη η παρέα και μαζευτήκαμε εκεί. Συντομα το σπίτι γέμισε γρήγορα. Η διαδρομή τουαλέτα-μπαλκόνι γινόταν σε χρόνο 10 λεπτών πλέον. Στο χολ του σπιτιού υπήρχε ένα χαρτόνι στον τοίχο με πολλές εθνικότητες. Σε κάθε εθνικότητα υπήρχε μία λίστα με ονόματα από τους παρεβρισκόμενους.

Κάπου στο πλήθος ξεχώρισα μία κοπέλα. Ξανθιά, με γαλανά μάτια και γλυκό προσωπάκι. Προσπαθούσα να βρω τρόπο να την προσελκύσω, μέχρι που μια στιγμή κοντοστέκεται δίπλα μου και κοιτάζει το χαρτόνι με τα ονόματα. Χωρίς δεύτερη σκέψη γραπώνω την ευκαιρία και ξεκινάω την συζήτηση. Η μία κουβέντα έφερνε την άλλη και το ένα ποτό το επόμενο. Προτού τελειώσει η βραδυά βρεθήκαμε στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα η Angel (ας την ονομάσουμε έτσι εδω, άλλωστε ταιριάζει με το όνομα και την εμφάνισή της) φεύγει από το σπίτι μου και τελευταία στιγμή διστακτικά φοβώντας μήπως κάνω κάποιο μεγάλο λάθος, της ζητάω το τηλέφωνο.

Τις επόμενες δύο βδομάδες βγαίναμε μέρα παρά μέρα. Αναρωτιούμουν αν αυτό που έχουμε είναι σχέση ή πήδημα. Γίνεται άραγε να ξεκινήσεις μία σοβαρή σχέση έτσι; Μετά από τις δύο βδομάδες έφευγα για Αυστραλία λόγω δουλειάς για ένα μήνα. Όταν της το εξήγησα μου φάνηκε ότι δεν με πίστεψε για λίγο. Ίσως εκεί ήταν το πρώτο μου λάθος. Δεν της έδωσα πειστήρια ότι πηγαίνω Αυστραλία. Κάποια στιγμή αστειευόμενη μου ζήτησε τα εισητήρια για να μη μ' αφήσει να φύγω. Εγώ δεν τα έδειξα όμως. Μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη σε μία σχέση όταν αυτή ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί; Μάλλον όχι συμπεραίνω εκ των υστέρων. Η εμπιστοσύνη πρέπει να χτίζεται στον χρόνο.

Το διάστημα που ήμουν στην Αυστραλία δεν πήρα τηλέφωνο. Έστειλα μόνο ένα μήνυμα και επικοινωνήσαμε λίγο μέσω email. Αν με ρωτήσεις τώρα δε ξέρω να σου πω ακριβώς γιατί δεν κράτησα στενότερη επαφή. Ίσως γιατί αυτό που ήθελα ήταν μία σχέση πάθους μαζί της και όχι κάτι παραπάνω σε αισθήματα. Άλλωστε χώρισα πρόσφατα με το Γατάκι (περί γατιού σε άλλο πόστ). Δεν ήθελα να μπλέξω παραπάνω τα πράγματα. Ίσως από την άλλη γιατί φοβόμουν ότι δεν ήθελε αυτή κάτι παραπάνω.

Όταν γύρισα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πάλι βρισκόμασταν μαζί όπως πριν, αλλά τώρα΄έβλεπα μία έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό της. Μου γκρίνιασε που δεν την πήρα τηλέφωνο αλλά χάρηκε που με είδε. Είμασταν μαζί για μισό μήνα και μετά φεύγαμε και οι δύο για Χριστούγεννα, εγώ Ελλάδα και η Angel Γερμανία. Τρίτη φεύγαμε και οι δύο και την προηγούμενη Κυριακή την πήρα τηλέφωνο να βρεθούμε. Μου λέει δε μπορεί γιατί είναι άρρωστη. Μου φάνηκε περίεργο, αλλά το δέχτηκα. Την Δευτέρα μου λέει δεν προλαβαίνει να με δει γιατί έχει να κάνει ψώνια στο κέντρο και να μαζέψει τα πράγματα. Αυτή ήταν και η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι. Της εξήγησα ότι προφανώς δεν είμαι πολύ ψηλά στις προτεραιότητές της και θα προτιμούσα να βρεθούμε για να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση μας.

Έστειλα email τα Χριστούγεννα μόνο με γιορτές. Μου απάντησε λέγοντας ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί. Απάντησα με το παρακάτω e-mail:

Hi Angel,

First of all, don't worry I am not angry with you. I too have to be honest with you. When we first met at the party I was stunned by your beauty (you really are an angel, don't forget that) I wasn't drunk as you may think and I neither wanted to get you drunk so that you can sleep with me. One think came after another and that's how we got to my place. Next day I was really thinking about not asking your number and leaving things at that, just one night, but you were very nice to me so that's why I asked your number.

The first week, before Australia I really enjoyed it with you. I was thinking that you were taking advantage of me (I mean the first week was pasion, not love), so I should do the same (not with a bad meaning though, never meant to hurt you - I believe we both knew that it was about sex, a very good sex)

When I was in Australia, I didn't send the sms just for making contact with you, I really missed you. But I didn't want to make more contact with you because I didn't want to get involved in a serious rellationship. I remind you that I got out a big rellationship one month before I met you and I needed more time for myself.

Then when I returned I saw that you really cared about me (really I didn't know that before, you didn't show that to me) because you wanted more attention from me when I was away. That's when it hit me. I felt a lot about you when I realized that, or maybe I admitted it to myself that moment by not being afraid of rejection. So I tried to make up and make you trust me for my feelings. But I never managed it. I could always see that you weren't the same. And that is when I realized that maybe you met someone else during that month (I'm not blaming you if you did, you had every right). But that made doubt growing inside me (I do remember you telling me that a lot of things happened that month) and the fact that you didn't trust me made my doubt grow even more. Although I don't believe that, I never managed to fully convince myself.

That's why I wanted to speak with you before leaving spain so that we can clarify things. You 're right, I'm not going to call you in Germany, because I can't explain all this by telephone. I really loved the time I spent with you. You are an incredible creature and you shouldn't let anyone make you think otherwise. I'm sorry that the circumstances didn't let us get to know each other better.

I would like to see you though once more when we return to Barcelona.

dimitris


Η απάντησή της ήταν η τελευταία σελίδα του κεφαλαίου αυτού επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενά μου...
τώρα απλά μένει η εθιμοτυπική συνάντηση για να υπογράψουμε το τέλος.

Η εθιμοτυπική συνάντηση λοιπόν ήρθε κ έφυγε, τα πράγματα όμως έμειναν θολά.

Ο λογαριασμός

Γιατί κάποια πράγματα πρέπει να είναι πολύπλοκα;

Σήμερα είχα όλη την ημέρα για κάποιον περίεργο λόγο ένα μεγάλο άγχος. Στο προηγούμενο σπίτι μου είχαμε αφήσει με την Λένα ένα λογαριασμό ADSL να τρέχει, ώστε να κλείσει πρώτα τον ένα χρόνο και μετά να τον ακυρώσουμε γιατί λέει στο συμβόλαιο ότι αν τον κλείσεις πιο πριν πρέπει να πληρώσεις 160 ευρώ πρόστιμο. Μαθηματικός υπολογισμένο λοιπόν ένας-δύο μήνες είναι πολύ λιγότερο από το πρόστιμο. Αλλά βέβαια στην εξίσωση δεν πρόσθεσα τον αστάθμητο παράγοντα. Έτσι λοιπόν χωρίσαμε με την Λένα και έμεινε ο λογαριασμός να τρέχει στο όνομα της Λένας. Η κατάσταση ξέφυγε εκτός ελέγχου και ύστερα την γιορτή μου δεν ξαναμιλήσαμε. Οπότε δε μπόρεσα να μάθω τι έγινε με τον λογαριασμό (η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και από τις προτεραιότητές μου εκείνο το διάστημα άλλωστε).

Πέρασε ο καιρός και η επικοινωνία μου με την Λένα ήταν σχεδόν μηδαμινή. Σχεδόν, γιατί η Λένα γράφει ένα Blog, στο οποίο διαβάζω συχνά τα νέα της. Ανήθικο θα μπορούσε κανείς να το πει. Δε ξέρω, ίσως. Από την άλλη είναι γραμμένα εκεί για να διαβάζονται και εγώ ενδιαφέρομαι να τα διαβάσω. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Τέλος πάντων η απόφαση πάρθηκε. Από σήμερα σταματάω να διαβάζω το Blog της. Δεν έχει νόημα να διαβάζω κάτι που δε θέλει να μου το διηγηθεί η ίδια.

Σήμερα έψαχνα να βρω τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να τηλεφωνήσω στην εταιρία να ρωτήσω τι έγινε με τον λογαριασμό και αν έχει κλείσει. Έπειτα πήρα τηλέφωνο αλλά το 'κλεισα απ' ευθείας γιατί θυμήθηκα ότι χρειάζομαι και τον αριθμό τηλεφώνου, τον οποίο δεν τον έχω πουθενά (δεν το χρησιμοποιούσα και πάρα πολύ). Οπότε αποφάσισα να πάρω τηλ. την Λένα για να δώσω λήξη σ' αυτό το ζήτημα. Πριν πάρω τηλέφωνο κοιτάω το Blog της και τι να δω; Την απάντηση στο ερώτημά μου. Σχολίαζε ότι έχει μείνει ανοιχτός ο λογαριασμός και ότι πρέπει να με πάρει τηλ.

Πήρα λοιπόν τηλ. αλλά πήγαν όλα στραβά. Με παρεξήγησε ότι νόμιζα ότι έγραψε το σχόλιο στο Blog, για να το δω εγώ. Μου φαίνεται ότι παρεξήγησε και τον λόγο για τον οποίο πήρα τηλέφωνο. Όσο κωμικοτραγική και αν είναι η κατάσταση, είχα την υποχρέωση να πάρω τηλέφωνο. Από την άλλη δεν αρνούμαι ότι ήθελα να πάρω και τηλέφωνο. Βασικά δεν περίμενα τέτοια κατάληξη στη σχέση μας. Αυτό που θα ήθελα εγώ ήταν να κρατήσουμε μία φιλική σχέση. Εγώ τα δικά μου αισθήματα τα έχω ξεκαθαρίσει με τον εαυτό μου. Δεν έχει νόημα να επιστρέφεις στις ίδιες καταστάσεις στη ζωή σου. Το παρελθόν το ζήσαμε το ευχαριστηθήκαμε και το μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερο. Απλά θα προτιμούσα να μπορώ να μιλάω με τον άνθρωπο με τον οποίο έζησα τόσα χρόνια και να μην κάνουμε σαν να κρατάμε μούτρα ο ένας στον άλλο.

Καλός ή Κακός;

Τι είναι αυτό που ορίζει άραγε ποιος είναι καλός και ποιος κακός; Οποιαδήποτε πράξη άλλωστε μπορεί να ληφθεί ως καλόβουλη ή κακόβουλη (και όταν λέω οποιαδήποτε, το εννοώ) Διόρθωση: οποιαδήποτε καλόβουλη πράξη μπορεί να ληφθεί και ως κακόβουλη (μερικά πράγματα όσο και να προσπαθείς δε μπορείς να δεις καλό μέσα τους)

Ας ξεκινήσουμε από τα ποιο απλά πράγματα. Βγαίνεις με ένα φίλο σου και τον κερνάς σε ένα μαγαζί. Η καλόβουλη πλευρά θα είναι ότι τον κερνάς γιατί γουστάρεις, γιατί περνάς καλά, γιατί κάνεις κέφι. Η κακόβουλη θα μπορούσε να είναι γιατί θέλεις να βγεις από πάνω, γιατί θέλεις να δείξεις υπεροχή (οικονομική ή κοινωνική) γιατί θέλεις να τον φέρεις σε άβολη θέση. Πότε κάποιος σκέφτεται με τον πρώτο τρόπο και πότε με τον δεύτερο; Είναι ο καθένας μας στον δικό του μικρό κόσμο άραγε και συμπεριφέρεται ανάλογα με την δική του οπτική του κόσμου, ή υπάρχει μία και μοναδική απάντηση σε αυτές τις περιπτώσεις; Μήπως από την άλλη σε ένα φυσικό κόσμο δεν είναι τα πράγματα τόσο ψηφιοποιημένα σε μηδέν ή ένα; σε μαύρο ή άσπρο; σε κακό ή καλό;

Επιστρέφουμε στο παράδειγμα. Ο φίλος αρνείται να δεχτεί το κέρασμα, αλλά αντιθέτως προσφέρει αυτός να κεράσει. Από καλοσύνη ή από αντίδραση; Και αν δεχτεί το κέρασμα είναι επειδή είναι δεκτικός ή επειδή είναι τσιγκούνης; Τι είναι αυτό που δίνει τον χαρακτηρισμό; η ίδια η πράξη, ή ο τρόπος πραγματοποίησής της; Μήπως είναι η προδιάθεση του άλλου από προηγούμενη εμπειρία;

Βλέπεις ένα άστεγο στο δρόμο. Του δίνεις ένα ευρώ. Γιατί το έκανες; Για να δώσεις ελπίδα στον άστεγο; Για να του δείξεις συμπαράσταση; Για να τον βοηθήσεις στα προβλήματά του; Για να νιώσεις καλύτερα; Για να μπορείς να πεις στον εαυτό σου ότι έκανες μία καλή πράξη σήμερα; Για να νιώσεις ανώτερος; Για να σε δουν ότι του δίνεις βοήθεια;

Κάποιος στο δρόμο μπροστά από σένα του πέφτει ένα 10ευρω χωρίς να το καταλάβει. Του το δίνεις. Λέμε ότι αυτό είναι μία καλή πράξη, εγώ λέω ότι μπορεί να είναι μία εγωιστική πράξη (δε λέω ότι δεν είναι η σωστή). Το κάνουμε για να νιώσουμε εμείς την ψυχική ευχαρίστηση ότι είμαστε ανώτεροι των χρημάτων. Αλλά αυτό γίνεται όταν έχουμε ήδη την οικονομική άνεση να το κάνουμε. Όταν τα 10 ευρώ δε θα αλλάξουν τίποτα στη δική μας ζωή, από την άλλη η πράξη αυτή θα μας κάνει να νιώσουμε ευφορία. Ευφορία λοιπόν με κόστος 10 ευρώ άλλου ατόμου. Τι θα γινόταν όμως αν τα 10 ευρώ ήταν 10 εκατομμύρια ευρώ; ή αν τα 10 ευρώ μας προσέφεραν το φαγητό της ημέρας; Θα είχαμε την πολυτέλεια να το ανταλλάξουμε με την καλή πράξη;