Η ιστορία επαναλαμβάνεται (?)

Γεια σας και πάλι,

Για αρκετό διάστημα δεν έγραψα τίποτα στο blog, αλλά τώρα επέστρεψα δριμύτερος και ανανεωμένος. Ίσως αυτό έγινε γιατί δεν είχα τίποτα να περιγράψω τον τελευταίο καιρό. Άλλωστε ο Ιανουάριος πέρασε και έφυγε χωρίς τίποτα αξιόλογο, εκτός από το γεγονός ότι πήρα προαγωγή βέβαια στη δουλειά, μαζί με την οποία ήρθε και αύξηση, γράφτηκα σε μαθήματα τοξοβολίας και σε μαθήματα σάλσα (μέχρι και το λεξικό μπερδεύτηκε και μου βγάζει διόρθωση για σάλτσα - αμάν πια με αυτό το αστείο).

Ο Φεβρουάριος από την άλλη μπήκε πολλά υποσχόμενος, αλλά μέχρι τώρα αναρωτιόμουν τι από όλα μπορεί να μπει στο blog. Ε, λοιπόν είχα πάρει μία απόφαση στην αρχή και θα την κρατήσω, δεν έχω να κρύψω κάτι (κάποια μέρα αυτό θα μου έρθει μπούμερανγκ το ξέρω, γιατί απλά στην καθημερινότητα κάποια πράγματα δεν τα διηγείσαι, αλλά εκείνη την ημέρα θα την αντιμετωπίσω τότε.)

Λοιπόν αρχίζουμε όπως και στο μεμέντο από το τέλος στην αρχή: Σήμερα το απόγευμα έφυγε η Angel από το σπίτι μου λέγοντας μου "hasta luego mi amante" (τα λέμε εραστή μου).

Fade out - Υπότιτλος : Δύο βδομάδες νωρίτερα, Κυριακή 04/02

Μήνυμα στο κινητό. Ποιος να είναι τώρα πάλι; Η Angel μου στέλνει μήνυμα ότι λυπάται που δεν επικοινώνησε τόσο διάστημα. Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την τελευταία φορά που την είχα δει, την πρώτη μετά από τον χωρισμό μας. Εκείνο το βράδυ ήμουν λίγο κρύος μαζί της ίσως γιατί δεν περίμενα να με κουβαλήσει σε μία παρέα Γερμανών/ίδων όπου ήμουν ο μόνος που δεν καταλάβαινα γρι. Και σαν να μην έφτανε αυτό μου λέει κατάμουτρα ότι το έκανε για να αισθανθώ όπως αισθάνθηκε αυτή όταν είχαμε πάει σε ένα πάρτι ενός φίλου μου μία φορά. Μου λέει στο μήνυμα ότι μετακόμισε στο κέντρο τώρα και ότι ήταν πολύ απασχολημένη μέχρι τώρα με την δουλειά και το ψάξιμο του σπιτιού. Την πήρα τηλέφωνο τρεις ώρες αργότερα. Της είπα ότι θα ήθελα να τη δω και ότι μπορούμε να το κανονίσουμε μέσα στη βδομάδα.

Fade out - Υπότιτλος : Δέκα μέρες πριν Πέμπτη 08/02

6 η ώρα το απόγευμα, φεύγω από την δουλειά. Θυμήθηκα την Angel και την πήρα τηλέφωνο για να κανονίσουμε. Με ρωτάει αν διάβασα το email της. Ακόμα και αν το είχα διαβάσει θα έλεγα πως όχι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν τυχαίως αλήθεια . Ακούω ήδη τις κραυγές των αναγνωστών μου "φτου σου ρε αλήτη ψέματα θα έλεγες στο κορίτσι;" και απαντώ: Ποιο το κακό στο να πεις ότι δεν έχεις μία πληροφορία η οποία δεν θα άλλαζε την πορεία των γεγονότων; Δεν είναι χειρότερο να πεις ότι έχεις την πληροφορία παραπλανώντας έτσι ότι η πληροφορία αυτή σε οδήγησε στις επερχόμενες πράξεις; Τι είναι πιο εύκολο άλλωστε; Να πείσεις ότι λες αλήθεια, ή να πείσεις για τα κίνητρά σου; Αυτό ήταν τουλάχιστον η άποψη μίας πρώην μου. Εγώ από την άλλη νομίζω ότι και τα δύο είναι πιο εύκολα από το να εξηγήσεις σε αυτόν που άκουσε την θεωρία σου ότι δεν την εφαρμόζεις και σε αυτόν*. Το ραντεβού μας έκλεισε για την Κυριακή.


Fade out - Υπότιτλος : Μία βδομάδα νωρίτερα, Κυριακή 11/02

Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο...



* Υποσημείωση: Για την πιθανή/απίθανη περίπτωση που το διαβάσει η λεγάμενη ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο για την ίδια. Είναι η μοναδική κοπέλα που μου έδωσε σιγουριά για τα λεγόμενά της και όταν διαβάσετε την ιστορία θα δείτε ότι ξέρω να καταλαβαίνω τα ψέματα.

Μια ιστορία πάθους

Το παρακάτω το είχα γράψει τα Χριστούγεννα που ήμουν Ελλάδα αλλά δεν το είχα δημοσιεύσει μέχρι τώρα. Ήρθε η στιγμή λοιπόν να το δημοσιεύσω. Ορίστε:

Όλα ξεκίνησαν σε ένα πάρτυ εράσμους κάπου στη Βαρκελώνη μέσα Οκτωβρίου. Ο γερμανός συγκάτοικός μου ως καλός ερασμίτης (όχι σαμαρίτης, άλλο αυτό) γνωρίζει που γίνονται τα καλύτερα πάρτυ εράσμους. Το συγκεκριμένο έτυχε μάλιστα να βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μας (μήπως το επόμενο να γίνει στο δικό μας σπίτι; ). Ενημερώθηκε λοιπόν όλη η παρέα και μαζευτήκαμε εκεί. Συντομα το σπίτι γέμισε γρήγορα. Η διαδρομή τουαλέτα-μπαλκόνι γινόταν σε χρόνο 10 λεπτών πλέον. Στο χολ του σπιτιού υπήρχε ένα χαρτόνι στον τοίχο με πολλές εθνικότητες. Σε κάθε εθνικότητα υπήρχε μία λίστα με ονόματα από τους παρεβρισκόμενους.

Κάπου στο πλήθος ξεχώρισα μία κοπέλα. Ξανθιά, με γαλανά μάτια και γλυκό προσωπάκι. Προσπαθούσα να βρω τρόπο να την προσελκύσω, μέχρι που μια στιγμή κοντοστέκεται δίπλα μου και κοιτάζει το χαρτόνι με τα ονόματα. Χωρίς δεύτερη σκέψη γραπώνω την ευκαιρία και ξεκινάω την συζήτηση. Η μία κουβέντα έφερνε την άλλη και το ένα ποτό το επόμενο. Προτού τελειώσει η βραδυά βρεθήκαμε στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα η Angel (ας την ονομάσουμε έτσι εδω, άλλωστε ταιριάζει με το όνομα και την εμφάνισή της) φεύγει από το σπίτι μου και τελευταία στιγμή διστακτικά φοβώντας μήπως κάνω κάποιο μεγάλο λάθος, της ζητάω το τηλέφωνο.

Τις επόμενες δύο βδομάδες βγαίναμε μέρα παρά μέρα. Αναρωτιούμουν αν αυτό που έχουμε είναι σχέση ή πήδημα. Γίνεται άραγε να ξεκινήσεις μία σοβαρή σχέση έτσι; Μετά από τις δύο βδομάδες έφευγα για Αυστραλία λόγω δουλειάς για ένα μήνα. Όταν της το εξήγησα μου φάνηκε ότι δεν με πίστεψε για λίγο. Ίσως εκεί ήταν το πρώτο μου λάθος. Δεν της έδωσα πειστήρια ότι πηγαίνω Αυστραλία. Κάποια στιγμή αστειευόμενη μου ζήτησε τα εισητήρια για να μη μ' αφήσει να φύγω. Εγώ δεν τα έδειξα όμως. Μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη σε μία σχέση όταν αυτή ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί; Μάλλον όχι συμπεραίνω εκ των υστέρων. Η εμπιστοσύνη πρέπει να χτίζεται στον χρόνο.

Το διάστημα που ήμουν στην Αυστραλία δεν πήρα τηλέφωνο. Έστειλα μόνο ένα μήνυμα και επικοινωνήσαμε λίγο μέσω email. Αν με ρωτήσεις τώρα δε ξέρω να σου πω ακριβώς γιατί δεν κράτησα στενότερη επαφή. Ίσως γιατί αυτό που ήθελα ήταν μία σχέση πάθους μαζί της και όχι κάτι παραπάνω σε αισθήματα. Άλλωστε χώρισα πρόσφατα με το Γατάκι (περί γατιού σε άλλο πόστ). Δεν ήθελα να μπλέξω παραπάνω τα πράγματα. Ίσως από την άλλη γιατί φοβόμουν ότι δεν ήθελε αυτή κάτι παραπάνω.

Όταν γύρισα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πάλι βρισκόμασταν μαζί όπως πριν, αλλά τώρα΄έβλεπα μία έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό της. Μου γκρίνιασε που δεν την πήρα τηλέφωνο αλλά χάρηκε που με είδε. Είμασταν μαζί για μισό μήνα και μετά φεύγαμε και οι δύο για Χριστούγεννα, εγώ Ελλάδα και η Angel Γερμανία. Τρίτη φεύγαμε και οι δύο και την προηγούμενη Κυριακή την πήρα τηλέφωνο να βρεθούμε. Μου λέει δε μπορεί γιατί είναι άρρωστη. Μου φάνηκε περίεργο, αλλά το δέχτηκα. Την Δευτέρα μου λέει δεν προλαβαίνει να με δει γιατί έχει να κάνει ψώνια στο κέντρο και να μαζέψει τα πράγματα. Αυτή ήταν και η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι. Της εξήγησα ότι προφανώς δεν είμαι πολύ ψηλά στις προτεραιότητές της και θα προτιμούσα να βρεθούμε για να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση μας.

Έστειλα email τα Χριστούγεννα μόνο με γιορτές. Μου απάντησε λέγοντας ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί. Απάντησα με το παρακάτω e-mail:

Hi Angel,

First of all, don't worry I am not angry with you. I too have to be honest with you. When we first met at the party I was stunned by your beauty (you really are an angel, don't forget that) I wasn't drunk as you may think and I neither wanted to get you drunk so that you can sleep with me. One think came after another and that's how we got to my place. Next day I was really thinking about not asking your number and leaving things at that, just one night, but you were very nice to me so that's why I asked your number.

The first week, before Australia I really enjoyed it with you. I was thinking that you were taking advantage of me (I mean the first week was pasion, not love), so I should do the same (not with a bad meaning though, never meant to hurt you - I believe we both knew that it was about sex, a very good sex)

When I was in Australia, I didn't send the sms just for making contact with you, I really missed you. But I didn't want to make more contact with you because I didn't want to get involved in a serious rellationship. I remind you that I got out a big rellationship one month before I met you and I needed more time for myself.

Then when I returned I saw that you really cared about me (really I didn't know that before, you didn't show that to me) because you wanted more attention from me when I was away. That's when it hit me. I felt a lot about you when I realized that, or maybe I admitted it to myself that moment by not being afraid of rejection. So I tried to make up and make you trust me for my feelings. But I never managed it. I could always see that you weren't the same. And that is when I realized that maybe you met someone else during that month (I'm not blaming you if you did, you had every right). But that made doubt growing inside me (I do remember you telling me that a lot of things happened that month) and the fact that you didn't trust me made my doubt grow even more. Although I don't believe that, I never managed to fully convince myself.

That's why I wanted to speak with you before leaving spain so that we can clarify things. You 're right, I'm not going to call you in Germany, because I can't explain all this by telephone. I really loved the time I spent with you. You are an incredible creature and you shouldn't let anyone make you think otherwise. I'm sorry that the circumstances didn't let us get to know each other better.

I would like to see you though once more when we return to Barcelona.

dimitris


Η απάντησή της ήταν η τελευταία σελίδα του κεφαλαίου αυτού επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενά μου...
τώρα απλά μένει η εθιμοτυπική συνάντηση για να υπογράψουμε το τέλος.

Η εθιμοτυπική συνάντηση λοιπόν ήρθε κ έφυγε, τα πράγματα όμως έμειναν θολά.