Ο λογαριασμός

Γιατί κάποια πράγματα πρέπει να είναι πολύπλοκα;

Σήμερα είχα όλη την ημέρα για κάποιον περίεργο λόγο ένα μεγάλο άγχος. Στο προηγούμενο σπίτι μου είχαμε αφήσει με την Λένα ένα λογαριασμό ADSL να τρέχει, ώστε να κλείσει πρώτα τον ένα χρόνο και μετά να τον ακυρώσουμε γιατί λέει στο συμβόλαιο ότι αν τον κλείσεις πιο πριν πρέπει να πληρώσεις 160 ευρώ πρόστιμο. Μαθηματικός υπολογισμένο λοιπόν ένας-δύο μήνες είναι πολύ λιγότερο από το πρόστιμο. Αλλά βέβαια στην εξίσωση δεν πρόσθεσα τον αστάθμητο παράγοντα. Έτσι λοιπόν χωρίσαμε με την Λένα και έμεινε ο λογαριασμός να τρέχει στο όνομα της Λένας. Η κατάσταση ξέφυγε εκτός ελέγχου και ύστερα την γιορτή μου δεν ξαναμιλήσαμε. Οπότε δε μπόρεσα να μάθω τι έγινε με τον λογαριασμό (η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και από τις προτεραιότητές μου εκείνο το διάστημα άλλωστε).

Πέρασε ο καιρός και η επικοινωνία μου με την Λένα ήταν σχεδόν μηδαμινή. Σχεδόν, γιατί η Λένα γράφει ένα Blog, στο οποίο διαβάζω συχνά τα νέα της. Ανήθικο θα μπορούσε κανείς να το πει. Δε ξέρω, ίσως. Από την άλλη είναι γραμμένα εκεί για να διαβάζονται και εγώ ενδιαφέρομαι να τα διαβάσω. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Τέλος πάντων η απόφαση πάρθηκε. Από σήμερα σταματάω να διαβάζω το Blog της. Δεν έχει νόημα να διαβάζω κάτι που δε θέλει να μου το διηγηθεί η ίδια.

Σήμερα έψαχνα να βρω τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να τηλεφωνήσω στην εταιρία να ρωτήσω τι έγινε με τον λογαριασμό και αν έχει κλείσει. Έπειτα πήρα τηλέφωνο αλλά το 'κλεισα απ' ευθείας γιατί θυμήθηκα ότι χρειάζομαι και τον αριθμό τηλεφώνου, τον οποίο δεν τον έχω πουθενά (δεν το χρησιμοποιούσα και πάρα πολύ). Οπότε αποφάσισα να πάρω τηλ. την Λένα για να δώσω λήξη σ' αυτό το ζήτημα. Πριν πάρω τηλέφωνο κοιτάω το Blog της και τι να δω; Την απάντηση στο ερώτημά μου. Σχολίαζε ότι έχει μείνει ανοιχτός ο λογαριασμός και ότι πρέπει να με πάρει τηλ.

Πήρα λοιπόν τηλ. αλλά πήγαν όλα στραβά. Με παρεξήγησε ότι νόμιζα ότι έγραψε το σχόλιο στο Blog, για να το δω εγώ. Μου φαίνεται ότι παρεξήγησε και τον λόγο για τον οποίο πήρα τηλέφωνο. Όσο κωμικοτραγική και αν είναι η κατάσταση, είχα την υποχρέωση να πάρω τηλέφωνο. Από την άλλη δεν αρνούμαι ότι ήθελα να πάρω και τηλέφωνο. Βασικά δεν περίμενα τέτοια κατάληξη στη σχέση μας. Αυτό που θα ήθελα εγώ ήταν να κρατήσουμε μία φιλική σχέση. Εγώ τα δικά μου αισθήματα τα έχω ξεκαθαρίσει με τον εαυτό μου. Δεν έχει νόημα να επιστρέφεις στις ίδιες καταστάσεις στη ζωή σου. Το παρελθόν το ζήσαμε το ευχαριστηθήκαμε και το μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερο. Απλά θα προτιμούσα να μπορώ να μιλάω με τον άνθρωπο με τον οποίο έζησα τόσα χρόνια και να μην κάνουμε σαν να κρατάμε μούτρα ο ένας στον άλλο.

Καλός ή Κακός;

Τι είναι αυτό που ορίζει άραγε ποιος είναι καλός και ποιος κακός; Οποιαδήποτε πράξη άλλωστε μπορεί να ληφθεί ως καλόβουλη ή κακόβουλη (και όταν λέω οποιαδήποτε, το εννοώ) Διόρθωση: οποιαδήποτε καλόβουλη πράξη μπορεί να ληφθεί και ως κακόβουλη (μερικά πράγματα όσο και να προσπαθείς δε μπορείς να δεις καλό μέσα τους)

Ας ξεκινήσουμε από τα ποιο απλά πράγματα. Βγαίνεις με ένα φίλο σου και τον κερνάς σε ένα μαγαζί. Η καλόβουλη πλευρά θα είναι ότι τον κερνάς γιατί γουστάρεις, γιατί περνάς καλά, γιατί κάνεις κέφι. Η κακόβουλη θα μπορούσε να είναι γιατί θέλεις να βγεις από πάνω, γιατί θέλεις να δείξεις υπεροχή (οικονομική ή κοινωνική) γιατί θέλεις να τον φέρεις σε άβολη θέση. Πότε κάποιος σκέφτεται με τον πρώτο τρόπο και πότε με τον δεύτερο; Είναι ο καθένας μας στον δικό του μικρό κόσμο άραγε και συμπεριφέρεται ανάλογα με την δική του οπτική του κόσμου, ή υπάρχει μία και μοναδική απάντηση σε αυτές τις περιπτώσεις; Μήπως από την άλλη σε ένα φυσικό κόσμο δεν είναι τα πράγματα τόσο ψηφιοποιημένα σε μηδέν ή ένα; σε μαύρο ή άσπρο; σε κακό ή καλό;

Επιστρέφουμε στο παράδειγμα. Ο φίλος αρνείται να δεχτεί το κέρασμα, αλλά αντιθέτως προσφέρει αυτός να κεράσει. Από καλοσύνη ή από αντίδραση; Και αν δεχτεί το κέρασμα είναι επειδή είναι δεκτικός ή επειδή είναι τσιγκούνης; Τι είναι αυτό που δίνει τον χαρακτηρισμό; η ίδια η πράξη, ή ο τρόπος πραγματοποίησής της; Μήπως είναι η προδιάθεση του άλλου από προηγούμενη εμπειρία;

Βλέπεις ένα άστεγο στο δρόμο. Του δίνεις ένα ευρώ. Γιατί το έκανες; Για να δώσεις ελπίδα στον άστεγο; Για να του δείξεις συμπαράσταση; Για να τον βοηθήσεις στα προβλήματά του; Για να νιώσεις καλύτερα; Για να μπορείς να πεις στον εαυτό σου ότι έκανες μία καλή πράξη σήμερα; Για να νιώσεις ανώτερος; Για να σε δουν ότι του δίνεις βοήθεια;

Κάποιος στο δρόμο μπροστά από σένα του πέφτει ένα 10ευρω χωρίς να το καταλάβει. Του το δίνεις. Λέμε ότι αυτό είναι μία καλή πράξη, εγώ λέω ότι μπορεί να είναι μία εγωιστική πράξη (δε λέω ότι δεν είναι η σωστή). Το κάνουμε για να νιώσουμε εμείς την ψυχική ευχαρίστηση ότι είμαστε ανώτεροι των χρημάτων. Αλλά αυτό γίνεται όταν έχουμε ήδη την οικονομική άνεση να το κάνουμε. Όταν τα 10 ευρώ δε θα αλλάξουν τίποτα στη δική μας ζωή, από την άλλη η πράξη αυτή θα μας κάνει να νιώσουμε ευφορία. Ευφορία λοιπόν με κόστος 10 ευρώ άλλου ατόμου. Τι θα γινόταν όμως αν τα 10 ευρώ ήταν 10 εκατομμύρια ευρώ; ή αν τα 10 ευρώ μας προσέφεραν το φαγητό της ημέρας; Θα είχαμε την πολυτέλεια να το ανταλλάξουμε με την καλή πράξη;