Καλός ή Κακός;

Τι είναι αυτό που ορίζει άραγε ποιος είναι καλός και ποιος κακός; Οποιαδήποτε πράξη άλλωστε μπορεί να ληφθεί ως καλόβουλη ή κακόβουλη (και όταν λέω οποιαδήποτε, το εννοώ) Διόρθωση: οποιαδήποτε καλόβουλη πράξη μπορεί να ληφθεί και ως κακόβουλη (μερικά πράγματα όσο και να προσπαθείς δε μπορείς να δεις καλό μέσα τους)

Ας ξεκινήσουμε από τα ποιο απλά πράγματα. Βγαίνεις με ένα φίλο σου και τον κερνάς σε ένα μαγαζί. Η καλόβουλη πλευρά θα είναι ότι τον κερνάς γιατί γουστάρεις, γιατί περνάς καλά, γιατί κάνεις κέφι. Η κακόβουλη θα μπορούσε να είναι γιατί θέλεις να βγεις από πάνω, γιατί θέλεις να δείξεις υπεροχή (οικονομική ή κοινωνική) γιατί θέλεις να τον φέρεις σε άβολη θέση. Πότε κάποιος σκέφτεται με τον πρώτο τρόπο και πότε με τον δεύτερο; Είναι ο καθένας μας στον δικό του μικρό κόσμο άραγε και συμπεριφέρεται ανάλογα με την δική του οπτική του κόσμου, ή υπάρχει μία και μοναδική απάντηση σε αυτές τις περιπτώσεις; Μήπως από την άλλη σε ένα φυσικό κόσμο δεν είναι τα πράγματα τόσο ψηφιοποιημένα σε μηδέν ή ένα; σε μαύρο ή άσπρο; σε κακό ή καλό;

Επιστρέφουμε στο παράδειγμα. Ο φίλος αρνείται να δεχτεί το κέρασμα, αλλά αντιθέτως προσφέρει αυτός να κεράσει. Από καλοσύνη ή από αντίδραση; Και αν δεχτεί το κέρασμα είναι επειδή είναι δεκτικός ή επειδή είναι τσιγκούνης; Τι είναι αυτό που δίνει τον χαρακτηρισμό; η ίδια η πράξη, ή ο τρόπος πραγματοποίησής της; Μήπως είναι η προδιάθεση του άλλου από προηγούμενη εμπειρία;

Βλέπεις ένα άστεγο στο δρόμο. Του δίνεις ένα ευρώ. Γιατί το έκανες; Για να δώσεις ελπίδα στον άστεγο; Για να του δείξεις συμπαράσταση; Για να τον βοηθήσεις στα προβλήματά του; Για να νιώσεις καλύτερα; Για να μπορείς να πεις στον εαυτό σου ότι έκανες μία καλή πράξη σήμερα; Για να νιώσεις ανώτερος; Για να σε δουν ότι του δίνεις βοήθεια;

Κάποιος στο δρόμο μπροστά από σένα του πέφτει ένα 10ευρω χωρίς να το καταλάβει. Του το δίνεις. Λέμε ότι αυτό είναι μία καλή πράξη, εγώ λέω ότι μπορεί να είναι μία εγωιστική πράξη (δε λέω ότι δεν είναι η σωστή). Το κάνουμε για να νιώσουμε εμείς την ψυχική ευχαρίστηση ότι είμαστε ανώτεροι των χρημάτων. Αλλά αυτό γίνεται όταν έχουμε ήδη την οικονομική άνεση να το κάνουμε. Όταν τα 10 ευρώ δε θα αλλάξουν τίποτα στη δική μας ζωή, από την άλλη η πράξη αυτή θα μας κάνει να νιώσουμε ευφορία. Ευφορία λοιπόν με κόστος 10 ευρώ άλλου ατόμου. Τι θα γινόταν όμως αν τα 10 ευρώ ήταν 10 εκατομμύρια ευρώ; ή αν τα 10 ευρώ μας προσέφεραν το φαγητό της ημέρας; Θα είχαμε την πολυτέλεια να το ανταλλάξουμε με την καλή πράξη;